آثار اجتماعی،اقتصادی و محیط زیستی توسعه۴۰۰۰مگاوات نیروگاه خورشیدی

به گزارش خبرگزاری مهر، گسترش مشکلات زیست محیطی، افزایش تقاضا و محدودیت‌های دستیابی به منابع سنتی انرژی از یک طرف و بحران‌های اقتصادی، محدودیت منابع آبی، وقوع خشکسالی و به تبع آن افزایش بیکاری و ناهنجاریهای اجتماعی ناشی از آن از جمله مهاجرت به حاشیه‌ی شهرهای بزرگ، باعث خواهد شد رویکرد توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر اهمیت دوچندانی داشته باشد چرا که علاوه بر کمک به تأمین پایدار انرژی برق با مشارکت مردم، می‌تواند به عنوان یک مؤلفه تأثیرگذار در جهت رشد اقتصادی و توسعه پایدار تبدیل شود که همزمان مقابله با چالش‌های تغییرات اقلیم و خشکسالی، کاهش آلاینده‌های زیست محیطی و بخصوص ایجاد اشتغال را به همراه خواهد داشت. به همین دلیل است که آثار مثبت اجتماعی بخصوص ایجاد اشتغال را از اصلی‌ترین مزایای سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر در نظر می‌گیرند.

در این یادداشت سعی شده است برای آثار مثبت اقتصادی، اجتماعی (بخصوص ایجاد اشتغال) و دستاوردهای زیست محیطی احداث ۴۰۰۰ مگاوات نیروگاه خورشیدی بزرگ مقیاس که با استفاده از پتانسیل‌های موجود و فرصت‌های ماده ۱۲ قانون رفع موانع تولید رقابتپذیر در دستور کار قرار گرفته است، یک چشم‌انداز قریب به واقعیت ارائه شود.

ایجاد اشتغال:

برای برآورد تعداد مشاغل و اشتغال ایجاد شده، ضمن بررسی مطالعات داخلی و بین‌المللی معتبر برای پروژه‌های بزرگ نیروگاهی، سعی شده علاوه بر برآورد تعداد مشاغل مستقیم و غیرمستقیم (اعم از مشاغل دائم و موقت)، به لحاظ اهمیت نقش اشتغال پایدار، پارامتر زمان نیز از طریق برآورد نفر-سال اشتغال در نظر گرفته شود چرا که عمده مشاغل در دوره‌ی ساخت موقت و پس از بهره برداری، دائمی هستند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد تعداد مشاغل ایجاد شده اعم از دائم و موقت در مرحله‌ی ساخت نیروگاه‌ها ۴۸۰۰۰ شغل و تعداد مشاغل پس از بهره برداری حدود ۱۴۰۰۰ شغل (مستقیم و غیرمستقیم) می‌باشد. با لحاظ کردن پارامترهای زمانی، اشتغال ایجاد شده در نتیجه‌ی توسعه ۴۰۰۰ مگاوات نیروگاه خورشیدی بزرگ مقیاس حدود ۱۹۶۰۰۰ نفر-سال برآورد می‌شود.

صرفه جویی در مصارف آب، کاهش انتشار آلاینده‌ها و هزینه های زیست محیطی:

توسعه ۴۰۰۰ مگاوات نیروگاه خورشیدی بزرگ مقیاس، متناظر تولید انرژی سالیانه حدود ۷۷۰۰ میلیون کیلووات ساعت برق خواهد بود که به معنی کاهش مصرف گاز طبیعی سالیانه ۲۰۸۰ میلیون مترمکعب می‌باشد.

در نتیجه انتظار می‌رود صرفه‌جویی سالیانه در مصرف آب بالغ بر ۱۷۰۰ میلیون لیتر بوده و از انتشار سالیانه ۴ میلیون و ۳۰۰ هزارتن گاز گلخانه‌ای (معادل CO۲) و ۶۰۰,۳۴ تن آلاینده‌های محلی (NOx، SOx و …) جلوگیری شود. در این صورت هزینه‌های زیست محیطی (که بخشی از هزینه‌های اجتماعی تلقی می‌شوند) نیز به میزان ۴۶,۰۳۵ میلیارد ریال کاهش خواهد یافت.

یادداشت از حمیدرضا خادم بروجردی کارشناس تغییر اقلیم و مهدی رفیعی کارشناس مطالعات